Slow Food - dasz się wkręcić?

Muszę o tym napisać. O tym, jak wiele zależy od nas samych. Jak wiecie, aktywnie działam na rzecz ruchu Slow Food. Oddaję temu moją energię, wolny czas i niewielkie możliwości, jakimi dysponuję. To mój skromny wkład w dużą sprawę. Jeśli spojrzycie na to z boku, zobaczycie całkiem sporą grupę takich zapaleńców, którzy zrywają się z własnej woli o nieprzyzwoicie wczesnej porze w weekendowy poranek, lub zarywają noce, by planować, organizować, wspierać.
Za nami dwa duże wydarzenia organizowane corocznie przez Convivium Varsavia - Śniadanie Slowfoodowe i Dziecięce Warsztaty smaku. To imprezy towarzyszące Kuchnia+ Food Film Fest. Oba wydarzenia ściągnęły tłumy. Do śniadania zasiadło blisko 200 osób, na warsztatach pracowaliśmy z setką dzieci.







Zmęczenie i napięcie powoli opada, pozostaje niezwykła satysfakcja. Że tylu ludziom się chce, że nie pozostają obojętni, że sami się zgłaszają do pomocy, że są zaangażowani zupełnie bezinteresownie. Setki telefonów, godziny odpisywania na zapytania, organizacja spotkań, omawiania planu działania, planowanie, planowanie, planowanie... Po co? Byśmy w ten jeden szczególny dzień mogli coś przeżyć razem, coś, co wspominamy potem przez rok, aż do kolejnej edycji.



Gdy w niedzielny, chłodny poranek moi wolontariusze zjawiali się na miejscu zbiórki i od razu zawijali rękawy, by przygotować setki próbek, karteczek i innych pomocy niezbędnych do przeprowadzenia warsztatów, serce doprawdy rosło.





Potem przybyły dzieci, sala o mało nie pękła w szwach, a my jak żołnierze na swoich stanowiskach czekamy w emocjach i z tremą, która na szczęście szybko mija.





Razem z dziećmi przebyliśmy fascynującą podróż przez krainę smaków. Były tajemnicze wody do próbowania i próbki do wąchania. Odkrywaliśmy, probowaliśmy nazwać nieznane.





Potem film „Elisha wśród kakaowych drzew”.



Po seansie bliskie spotkanie z czekoladą pod okiem mistrza z Wedla.





Po co to piszę? By pokazać, jak wiele mamy możliwości działając wspólnie. Ile rzeczy możemy dokonać, gdy mamy chęć i pasję i ludzi, którzy zechcą nas wesprzeć. Tak działa Slow Food. Lokalnie, opierając się jedynie na wolontariuszach. Jeśli potrzebujecie pomocy, służymy naszymi doświadczeniami, chętnie podzielimy się wiedzą, ale to od Was moi mili zależy, co dzieje się wokół Was.